her şeyi bırakmaktan korkuyorum
kum yığını gibi
unutulmuş bir arazide atlanmaktan
camlara çıkmış ellerimin izi imdattan mı
bi alev yükseliyor odalardan
gece ilerleyince sesleniyor duygular
cümleden muaf
başa gelen bu diyorum kurduğum
doğrudur
içimdeki var gücüyle koşuyor sona
sormuyor bana
aklında kim olduğum

bir aşka dair en kalıcı şey nedir? hele bir yangından artakalan küller gibi dağılan aşkların yaşandığı teknoloji çağında… bir aşkı bize olduğu gibi anlatan, onun nelere kadir olabileceğini bütün çıplaklığıyla gösteren şey nedir? sözler mi, hediyeler mi, davranışlar mı, asla akıldan çıkmayan hatıralar mı?