vaveyla
a. (va:veyla:, l ince okunur) ÇığlıkBu bir kişilik ihbarıdır. Kapıyı kilitlemeden,
o kâbuslara yüzüstü yatmaya cesur. Bu orta direk bir
yalnızlığın kıyasıya diklenmesidir. Daha katmerlisini
görene ezeli mahcup. Olanlara, dillenmelere karşı mı?
Haşa! Şahsi bir dinlenmedir. Bir nevi borçtur yaşananlara.
Öyle bir gün çıkar gelir ki, gönlünüz rahat şöyle dersiniz:
Dünya döndükçe duygularımın bekçisiyim, kelimelerin
İşçisiyim. Ve hayat önüme serilen asi ama bir o kadar
değişken rüya. Gerçekleri onaran. Ve ömrüm,
ben ne zannediyorsam öyle noktalanacak.
Ne güzel… Ha fazla, ha noksan.